พริกแกงแม่น้อย

วันนี้คือวันที่ 5 ธันวาคม ซึ่งในทุกๆ ปีเราจะได้สุรเสียงของพ่อ แต่ปีนี้แตกต่างจากทุกๆปี ตรงที่วันที่ 5 ธันวา ปีนี้พ่อไม่ได้อยู่กับเราแล้ว ในช่วงหลายสัปดาห์มานี้หลังจากที่ทราบข่าวการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของชาติ ผมเองก็แทบจะทำอะไรไม่ได้ แม้ว่าผมจะสะกดความรู้สึกของตัวเองไม่ให้ร้องให้ บอกกับตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง และชีวิตของเราต้องเดินหน้าต่อไป แต่ผมก็ไม่สามารถนั่งดูโทรทัศน์ได้เป็นเวลานานๆ เพราะความรู้สึกเสียใจ และ อาลัย มันจะกลับมาหาผมทุกครั้ง ภาพจาก : เว็ปไซต์พันทิพ ผมจึงขอเขียนบทความสั้นๆเกี่ยวกับความทรงจำของผมเองที่มีต่อพ่อหลวง แม้ว่าความทรงจำนี้จะเลือนลางเต็มที แต่ก็ดีกว่าให้ประวัติศาสตร์ความรู้สึกที่ดีของคนไทยคนหนึ่งที่มีต่อพระมหากษัตริย์จะเลือนหายไป เพราะท่านได้สร้างคุณูประการอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ให้กับคนไทยทั้งชาติ ไม่เฉพาะต่อครอบครัวของกระผมเอง ผมจึงอยากบอกว่าหลายครอบครอบครัวในจังหวัดเชียงราย เรามีอยู่มีกินจนถึงวันนี้ได้ก็เพราะ เรามีกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ สำหรับผมเองนั้นผมลืมตามาดูโลกวันแรก ผมก็มีกษัตริย์ที่มีชืื่อว่าองค์ ภูมิพล อดุลยเดช และกว่า 50ปี ที่ท่านได้อยู่ในใจของผม แ